Rwanda

Rwanda, het land van de duizend heuvels, zoals het genoemd wordt!
We moeten even wennen, want we moeten hier weer rechts rijden. Onderweg zien we meteen meer fietsers en het duurt niet lang of we hebben er een achter onze truck aan hangen. Dat is natuurlijk wel lekker zo de berg op. Overal langs de weg loopt een stroom mensen, ook als we niet in een stadje zijn. Rwanda is dan ook erg dichtbevolkt. Het is ongeveer de helft van Nederland en heeft 11 miljoen inwoners! Het valt ook op dat alles beter geregeld is. Geen verkeerschaos, niet 3 mensen op een motor, motorrijders met helmen op, geen getoeter, geen afval langs de weg en zelfs soms fiets en voetpaden. We komen voorbij een koeienmarkt en we zien ook zakken van 2,5 meter hoog gevuld met wortels. Alleen bijna nergens groenten of fruit langs de weg te koop, zoals in Uganda.
De hoofdwegen zijn ook goed asfalt en we hebben niet eens wegenbelasting hoeven te betalen zoals bij de meeste landen. De eerste indruk is dat het een goed georganiseerd land is.
De tweede dag kijken we onze ogen uit bij de markt. Er is hier weer meer variatie in groente en fruit en ook bij de bakker een welkome verassing. Eindelijk weer eens goed brood en zelfs stokbrood, na al dat zoete witte brood! En overal krijgen we papieren zakjes. We hadden bij de grens al onze plastic zakjes al verstopt, want we hadden gelezen dat daar een boete op staat.
We zijn langs lake Kivu naar het zuiden gereden. De weg is erg stenig en we worden flink door elkaar geschut. In het begin is de weg omgelegd door een verzakte brug en moeten we dwars door smalle paadjes door dorpjes heen. Ik moet zelfs het dak van de truck op om electriciteitsdraden omhoog te houden omdat we er anders niet onderdoor passen met de truck.
Het is een schitterende weg door hoge bergen met om elke bocht weer een mooi uitzicht.We snappen nu waarom Rwanda het land van de duizend heuvels wordt genoemd. Op alle bergen wordt wat verbouwd. Het is vruchtbare grond hier. Bananenbomen, casave, gierst en nog veel meer. Na een tijdje komen we in een gebied waar thee verbouwd wordt. Hele bergen staan vol met groene theeplanten afgewisseld met dorre afgeknipte theeplanten. Vrouwen zijn aan het plukken en sorteren en lopen met grote manden vol theeblaadjes op hun hoofd. Ook staan er veel eucalyptusbomen en komen we door een gebied waar ze die aan het kappen zijn. Heerlijke geuren komen ons tegemoet.
Het meer is ook prachtig. Het enige nadeel is dat er in Rwanda weinig campings te vinden zijn. Dus de accommodatie verschilt van een saaie plek op een parkeerplaats tot een mooie plek aan het meer op een grasveldje bij een hotel.
In de hoofdstad Kigali wordt het me eindelijk duidelijk hoe het zit met de taal, aangezien er Frans en Engels gesproken wordt. Een man legt me uit dat eerst Frans de taal was, maar 4 jaar geleden is dat veranderd naar Engels, aangezien de president die toen verkozen is, geen Frans kan! Engels is dus de nieuwe taal, maar veel mensen kunnen dat niet spreken. Een minder fijne bijkomstigheid is dat de namen van plaatsen ook vaak veranderd zijn, wat erg verwarrend is. Zelfs de straatnamen in de hoofdstad zijn veranderd en aangezien we nog een plattegrond hebben met Franse namen, zorgt het voor een hoop gepuzzel!
Rwanda is in vergelijk met Uganda wel een erg duur land. Dat het goed georganiseerde is, wil ook zeggen dat er belasting afgedragen moet worden en de accommodatie vaak 4 keer zo duur is. We zijn ook een beetje moe van het zoeken naar campings en bedelen bij hotels om daar te mogen staan. Wildkamperen is ook geen optie in zo'n dichtbevolkt land. Daarbij is ook de regentijd begonnen, dus besluiten we eerder Rwanda te verlaten.
Bij de grens met Tanzania vergeet de geldwisselaar voor het gemak een nul (in zijn voordeel natuurlijk). Ik heb het 3 keer uitgelegd en uiteindelijk krijg ik het juiste bedrag.
Bij het kantoortje krijgen we een stempel dat we Rwanda uitgaan. Ongeveer 9 dagen eerder dan gepland.
We rijden langs de rivier die de grens is tussen Rwanda en Tanzania en als we de brug over gaan zien we de Rusumo falls vlakbij de brug. Een kolkende watermassa valt naar beneden en veroorzaakt rook. Stan en Luuk vinden het mooi, maar ik heb er een ander gevoel bij. Ik heb namelijk in de reisgids gelezen over dat hier tijdens de genocide elke 2 minuten een lichaam naar beneden spoelde. Vlakbij ligt dan ook een massagraf. Raar idee dat dat nog maar 20 jaar geleden is.