Zambia
Door: Susanne
Blijf op de hoogte en volg Herald, Susanne, Stan en Luuk
26 Maart 2014 | Zambia, Chipata
we zijn erachter gekomen dat de mailadressen in de maillijst niet actief stonden, maar als het goed is, staat alles nu goed en krijgen diegene die zich aangemeld hebben nu een mailtje als we iets op onze blog hebben gezet.
Zambia:
We gaan de grens over bij Zombe. We hebben nog nooit zo'n rustige grensovergang gehad, we waren de enigen! De man van de immigratie vertelt dat er meestal een of twee auto's per dag hier de grens over gaan. Maar al gauw blijkt dat er ook nadelen zitten aan zo'n kleine grensovergang. We kunnen namelijk hier niet de carnet de passage voor de truck regelen. We moeten dus voor een handtekening en een stempel naar lake Tanganyika rijden, waar de ferry vanuit Tanzania aan komt. Dat is 60 km verderop helaas... Dat is een omweg waar we niet op gerekend hadden. Maar evengoed ook wel mooi om het onderste puntje van het langste meer van de wereld ook te hebben gezien. Na wat regelwerk, rijden we naar Mbale. 'S morgens staan we om 8 uur al bij de bakker voor vers brood, maar een man zegt dat er over een uur pas brood is. Dan blijkt dat we onze horloge nog niet op Zambiaanse tijd hebben staan en vanmorgen dus wel erg vroeg opgestaan zijn...
We slapen in Kasame, waar we een paar flinke onweersbuien hebben gehad. We vragen daar na of de weg begaanbaar is die we willen rijden. Helaas niet, dus we moeten hem wat bijstellen. We rijden naar Isoka, wat een hele mooie weg is. Na een tijdje begint het natter te worden en rijden we door moerasgebied heen. Niet hoog papyrusriet zoals de wetlands die we tot nu toe gezien hebben, maar hele velden gras onder gelopen met water waarin bomen en vegetatie staat. Soms zelfs een hutje. Wat een mooi landschap! Dan houdt ineens het asfalt op en moeten we de zandweg op. Even verderop ligt een rivier met een klein pontje. Hij is zo klein dat we een voor een naar de overkant gaan. Herald rijdt hem erop en het pontje helt helemaal over naar een kant. Hij moet hem een beetje anders zetten, want hij maakt water aan een kant. Het pontje heeft er erg veel moeite mee en ze moeten hem met een paar man met stokken van de kant af duwen, want het pontje hangt door tot de bodem. We zijn blij als we aan de overkant zijn! Daar is ondertussen het hele dorp uitgelopen om naar ons te kijken.
Na Isoka zijn ze bezig asfalt aan het leggen, dus de eerste kilometers hebben we daar profijt van. In dit deel van Zambia komen amper toeristen en er zijn dan ook geen campings. Het begint donker te worden, maar een mooie plek om te wildkamperen vinden we ook niet. Dan komen we een plek tegen waar werkauto's staan. We vragen of we daar mogen staan om te overnachten. Een man wijst naar een hutje en zegt dat daar een Chinees is. Ik loop er naar toe om het te vragen, maar hij begrijpt geen Engels, dus hij haalt er een 'tolk' bij. Een Zambiaanse man komt eraan lopen. Ik leg hem uit dat het nog te ver rijden is en dat we dus een plek zoeken om te overnachten. Ik vraag me af hoe deze man het aan de Chinees duidelijk gaat maken, het zou me verbazen als hij Chinees kan! Hij begrijpt mijn vraag en zegt dan tegen de Chinees: too much load, here sleep en wijst naar onze truck. Ik vraag me af wat hij bedoelt met ' too much load', we zijn toch niet te zwaar of zo? Maar als hij verder gaat in zijn simpel Engels, begrijp ik dat hij too much road bedoelt! De Chinees kan alleen de r niet uitspreken, dus noemt hij het ook load! Haha. We zijn welkom en Herald rijdt de truck de poort binnen. We krijgen meteen een kopje thee aangeboden door de Chinese man. Hij vraagt zich af wat we doen, dus met handen en voeten leggen we uit dat de truck verscheept is en dat we nu naar zuid Afrika rijden. Als we de kaart erbij pakken om uit te leggen hoe we gereden zijn, kijkt hij erg verbaasd en wijst dan op de kaart een veel kortere weg aan van Mombasa naar daar en vraagt waarom we niet zo zijn gereden! We hebben hem dus het hele concept van toerist uit moeten leggen en dat we met een omweg gereden zijn om overal te kijken! Daarna vroeg hij zich op de kaart van Afrika af waar China lag en wij voelden ons net in een programma van de vakantieman. We hebben hem moeten uitleggen dat China en ook Nederland niet op de kaart van Afrika staan.
Stan en Luuk kijken hier hun ogen uit bij al die werkmachines. Voor hen is het een geweldige camping! De Chinezen kijken op hun beurt ook hun ogen uit als we de truck open doen. Ze hebben nog nooit zoiets gezien. En ik kijk ook mijn ogen uit als ik later meegevraagd wordt en er in een van de hutjes een complete Chinese rijsttafel staat! We willen natuurlijk wel proeven en Herald verslikt zich in de hete peper!
De volgende dag hebben we nog maar een klein stukje asfalt en daarna is het zandweg. Een slechte weg met veel kuilen en modder. We kunnen vaak niet harder dan 10 of 20 km per uur rijden. Dat schiet dus niet echt op en moeten we weer een bushcamp vinden. Net voor de grens van Malawi buigt de weg af naar het zuiden en volgt de weg een lang stuk de grens. We rijden over een internationale weg door een park heen. Aan de ene kant van de weg het malawinese park en aan de andere kant van de weg het Zambiaanse deel. We overnachten bij de rangers van het park in ruil voor een ananas.
Na het park nog een mooie weg met onderweg heel veel tabaksplantages en hutjes waar de tabaksbladeren hangen te drogen. Ook veel zonnebloemen en mais. En gezellige huisjes. Als we in Chipati aankomen, zien we daar weer voor het eerst sinds weken andere toeristen.
Zambia:
We gaan de grens over bij Zombe. We hebben nog nooit zo'n rustige grensovergang gehad, we waren de enigen! De man van de immigratie vertelt dat er meestal een of twee auto's per dag hier de grens over gaan. Maar al gauw blijkt dat er ook nadelen zitten aan zo'n kleine grensovergang. We kunnen namelijk hier niet de carnet de passage voor de truck regelen. We moeten dus voor een handtekening en een stempel naar lake Tanganyika rijden, waar de ferry vanuit Tanzania aan komt. Dat is 60 km verderop helaas... Dat is een omweg waar we niet op gerekend hadden. Maar evengoed ook wel mooi om het onderste puntje van het langste meer van de wereld ook te hebben gezien. Na wat regelwerk, rijden we naar Mbale. 'S morgens staan we om 8 uur al bij de bakker voor vers brood, maar een man zegt dat er over een uur pas brood is. Dan blijkt dat we onze horloge nog niet op Zambiaanse tijd hebben staan en vanmorgen dus wel erg vroeg opgestaan zijn...
We slapen in Kasame, waar we een paar flinke onweersbuien hebben gehad. We vragen daar na of de weg begaanbaar is die we willen rijden. Helaas niet, dus we moeten hem wat bijstellen. We rijden naar Isoka, wat een hele mooie weg is. Na een tijdje begint het natter te worden en rijden we door moerasgebied heen. Niet hoog papyrusriet zoals de wetlands die we tot nu toe gezien hebben, maar hele velden gras onder gelopen met water waarin bomen en vegetatie staat. Soms zelfs een hutje. Wat een mooi landschap! Dan houdt ineens het asfalt op en moeten we de zandweg op. Even verderop ligt een rivier met een klein pontje. Hij is zo klein dat we een voor een naar de overkant gaan. Herald rijdt hem erop en het pontje helt helemaal over naar een kant. Hij moet hem een beetje anders zetten, want hij maakt water aan een kant. Het pontje heeft er erg veel moeite mee en ze moeten hem met een paar man met stokken van de kant af duwen, want het pontje hangt door tot de bodem. We zijn blij als we aan de overkant zijn! Daar is ondertussen het hele dorp uitgelopen om naar ons te kijken.
Na Isoka zijn ze bezig asfalt aan het leggen, dus de eerste kilometers hebben we daar profijt van. In dit deel van Zambia komen amper toeristen en er zijn dan ook geen campings. Het begint donker te worden, maar een mooie plek om te wildkamperen vinden we ook niet. Dan komen we een plek tegen waar werkauto's staan. We vragen of we daar mogen staan om te overnachten. Een man wijst naar een hutje en zegt dat daar een Chinees is. Ik loop er naar toe om het te vragen, maar hij begrijpt geen Engels, dus hij haalt er een 'tolk' bij. Een Zambiaanse man komt eraan lopen. Ik leg hem uit dat het nog te ver rijden is en dat we dus een plek zoeken om te overnachten. Ik vraag me af hoe deze man het aan de Chinees duidelijk gaat maken, het zou me verbazen als hij Chinees kan! Hij begrijpt mijn vraag en zegt dan tegen de Chinees: too much load, here sleep en wijst naar onze truck. Ik vraag me af wat hij bedoelt met ' too much load', we zijn toch niet te zwaar of zo? Maar als hij verder gaat in zijn simpel Engels, begrijp ik dat hij too much road bedoelt! De Chinees kan alleen de r niet uitspreken, dus noemt hij het ook load! Haha. We zijn welkom en Herald rijdt de truck de poort binnen. We krijgen meteen een kopje thee aangeboden door de Chinese man. Hij vraagt zich af wat we doen, dus met handen en voeten leggen we uit dat de truck verscheept is en dat we nu naar zuid Afrika rijden. Als we de kaart erbij pakken om uit te leggen hoe we gereden zijn, kijkt hij erg verbaasd en wijst dan op de kaart een veel kortere weg aan van Mombasa naar daar en vraagt waarom we niet zo zijn gereden! We hebben hem dus het hele concept van toerist uit moeten leggen en dat we met een omweg gereden zijn om overal te kijken! Daarna vroeg hij zich op de kaart van Afrika af waar China lag en wij voelden ons net in een programma van de vakantieman. We hebben hem moeten uitleggen dat China en ook Nederland niet op de kaart van Afrika staan.
Stan en Luuk kijken hier hun ogen uit bij al die werkmachines. Voor hen is het een geweldige camping! De Chinezen kijken op hun beurt ook hun ogen uit als we de truck open doen. Ze hebben nog nooit zoiets gezien. En ik kijk ook mijn ogen uit als ik later meegevraagd wordt en er in een van de hutjes een complete Chinese rijsttafel staat! We willen natuurlijk wel proeven en Herald verslikt zich in de hete peper!
De volgende dag hebben we nog maar een klein stukje asfalt en daarna is het zandweg. Een slechte weg met veel kuilen en modder. We kunnen vaak niet harder dan 10 of 20 km per uur rijden. Dat schiet dus niet echt op en moeten we weer een bushcamp vinden. Net voor de grens van Malawi buigt de weg af naar het zuiden en volgt de weg een lang stuk de grens. We rijden over een internationale weg door een park heen. Aan de ene kant van de weg het malawinese park en aan de andere kant van de weg het Zambiaanse deel. We overnachten bij de rangers van het park in ruil voor een ananas.
Na het park nog een mooie weg met onderweg heel veel tabaksplantages en hutjes waar de tabaksbladeren hangen te drogen. Ook veel zonnebloemen en mais. En gezellige huisjes. Als we in Chipati aankomen, zien we daar weer voor het eerst sinds weken andere toeristen.
-
27 Maart 2014 - 07:29
Petra En Valentijn:
Hai Lieverds,
Wilde jullie net mailen dat die nieuwsbrief sinds vorige verhaal doorkomt. Toch fijn zo over de helft van de reis! Voor mij maakt het niet uit, ik keek toch al elke dag of er wat was geschreven :).
Hilarisch verhaal over die Chinees! Enjoy en dikke kus. -
27 Maart 2014 - 10:01
Jill:
Wat een gave avonturen beleven jullie. Leuk om een beetje met jullie mee te reizen. We kijken elke keer weer uit naar de volgende verhalen. Ise heeft het nog steeds over Stan. Wat zijn de jongens blond geworden. Veel plezier op jullie verdere tocht.
Ik moest de groetjes van Ise en Mats aan Stan en Luuk doorgeven, dus bij deze.
-
27 Maart 2014 - 10:10
Katja Kroot:
Wat een gave reis hebben jullie toch en wij zitten hier maar te werken achter onze computers, bah! Haha, nee hoor, we gunnen het jullie van harte en we zien het gewoon als heel veel inspiratie voor onze Afrika reis (ooit!). Geniet er lekker van en geweldige ervaring zo met jullie gezin.
Groetjes van ons allemaal! -
27 Maart 2014 - 18:01
Els En Anton:
Hallo reizigers,
Goed verhaal, erg beeldend en de foto's maken het compleet. Jullie flexibiliteit en creativiteit wordt flink aangesproken. Jullie zonen zien er tevreden uit en lijken net als jullie de tijd van hun leven te hebben. Ga zo door! Vele groetjes vanuit ons avontuur in Brazilie (it runs in the family:-))
-
31 Maart 2014 - 15:55
Marianne Vugs:
Wat een geweldige belevenissen hebben jullie zowat dagelijks!
En de kinderen genieten ook volop zo te lezen.
Jullie leren wel in allerlei situaties problemen op te lossen.
Dat is nooit weg in het dageljikse leven!
Als jullie nog maar aard hebben als je weer thuis bent.
Nou , ga lekker door met genieten.
Liefs voor jullie viertjes,
Tante Marianne -
02 April 2014 - 16:10
John Schot:
Jaloers,jaloers ,jaloers!!
Nog veel plezier.
De bakkertjes uit Terneuzen -
03 April 2014 - 00:56
Jaqueline Leijten:
Hoi luitjes,
Jullie zijn niet voor 1 gat te vangen!!
Super om te lezen dat jullie het zo naar je zin hebben...
Geniet ervan...
Groetjes uit de Biest -
09 April 2014 - 11:59
Hanneke:
Hallo,
Wat een geweldige verslagen.
En wat een aardige mensen kom je tegen.
Blijf genieten. Hier in Nederland werken wij wel door. Is ook oke hoor.
Groetjes Hanneke(Tilburg) -
11 April 2014 - 08:47
Judy:
Heeeeey luitjes,
Wat mooi mooi mooi. En wat een een hoop avontuur weer.
Wat zijn jullie meegaand en de kids ook zeg! Knap joh. Maar dat moet daar ook wel...hahaha
En die Chinees...lache!
Wat is Luuk al groot!
Die hebben wij al zo lang niet gezien, das echt een zoon van zijn vader zeg! Leuk!
Gaat het goed ook met de kindjes daar?
Veel avontuurlijk plezier weer!
Groetjes Juud en consorten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
